Herb
W imię Pańskie Amen. My, Siemowit z Bożej Łaski, książę Płocka Pan i Dziedzic Wizki. Wiadomo czynimy tak obecnym jako też i przyszłym osobom, którzy mieć będą wiadomość o tym piśmie, że zważając i mając na względzie wierne służby obywateli nowego miasta Gostynina przy Zamku Naszym, to jest za stawem wszystkim tam mieszkającym i mieszkać mogącym, nadajemy i wyznaczamy prawo zupełnie teutońskie z prawem całkowitym chełmińskim, także zarówno tegoż prawa pomienieni obywatele używać powinni jakiego wzmiankowane miasto Nasze Płock używa i nim się cieszy, uwalniając ich od wszelkich Naszych prac podwód i przewozów, dajemy także wyż rzeczonym we wszystkich granicach pominionego miasta prawo zupełne chełmińskie, a mianowicie: sądzenia wszystkich spraw tak mniejszych jak i większej wagi wyjąwszy szlacheckiej, które są podległe ziemi Naszej i Naszym ludziom. Chcemy także, aby powyższe miasto z łazienek ½ dochodów z wystawionej postrzygalni sukna podobnież połowę miało, a My sobie połowę zastrzegamy. Także przydajemy im talent miasta, który się pospolicie wagą zowie, miarę do piwa i korzec, samych zaś mieszkańców od cła zupełnego uwalniamy. Prócz tego życzmy sobie, ażeby wszyscy mieszkańcy tyle razy pominionego miasta, z każdego rzemiosła, handlu i stołu każdej familii po pół z kopa i z każdego łanu ziemi posiadanej uprawnej od 24 łanów do dnia Świętego Marcina Biskupa i wyznawcy co rok wtecznemi czasy Nam i Naszej potomności płacić byli obowiązani, tego jednak żądamy, że jakichkolwiek i jakiejkolwiek ilości podatek na wszystkie miasta Nasze jednakie prawa mające, którym sobie nałożylibyśmy, wtedy także nałożylibyśmy w takiej samej ilości i jakości na rzeczone miasto, a że te Nam i następcom Naszym płacić obowiązane był. W dowód czego poświadczamy niniejszym pismem przy którym pieczęć Nasza zawieszona została. Działo się i dokonało w Gostyninie w sobotę najbliższą, przed niedzielą, którą śpiewa „Oculi” wobec tych świadków szlachetnych mężów: Stefana Podkomorzego, Jana Sędziego, Gadeda Podsędka, Woisława Skarbinka, Teodora Podłowczego z Gostynina roku Pańskiego 1382.
Mamy możliwość zaprezentowania gostynianom historyczny manuskrypt aktu lokacyjnego na prawie chełmińskim, nadany Gostyninowi przez Księcia Siemowita IV w dniu 8 marca 1382 r. Akt sporządzony został w języku łacińskim w obecności podkomorzego Szczepana z Jasieńca, prawdopodobnie ówczesnego starosty gostynińskiego oraz innych urzędników ziemskich.
Dokument zaczyna się słowami: „In Nomine Domini ...”, a poprzedzony jest sztucznym tytułem nadanym przez kopistę: „Ius Civitatis Gostinen” (prawy górny róg). Koniec dokumentu wyróżniony został graficznie datą: „...Sub Anno dni Mllimo CCCLXXXII”. Na lewym marginesie kopista dla ułatwienia wpisał datę cyframi arabskimi.
Ten ważny dla naszego miasta XIV-wieczny dokument Siemowita IV nie zachował się w oryginale. Natomiast w Bibliotece Kórnickiej Polskiej Akademii Nauk znajduje się jego odpis z XV wieku (sygn. 194, k. 19v). Naszej redakcji udało się dotrzeć do zbiorów Kórnickich i zamówić zdjęcie cyfrowe tego dokumentu, które zostanie umieszczone w zamku gostynińskim (patrz foto).
Wspomina o akcie lokacyjnym dla Gostynina co prawda Kazimierz Pacuski w monografii Gostynina (s.143), ale ani on, ani żaden z dotychczasowych badaczy dziejów Gostynina nie dotarł do Biblioteki Kórnickiej, by wykonać jego kopię. Natomiast po raz pierwszy XVIII-wieczne tłumaczenie na język polski tego dokumentu zamieszczone zostało w książce piszącej te słowa pt. Gostynin. Szkice z przeszłości (s.11-12) jako przedruk z „Tygodnika Gostynińskiego” z 1929 r., w którym został opublikowany przez lekarza Czesława Wojciechowskiego. Doktor Wojciechowski wyjaśniał, że akt ten przechowywany był przez najstarszego mieszkańca Gostynina – Adolfa Rystoffa, a udostępniony mu przez Józefa Hingersbergera, właściciela majątku Rataje. Pisownia dokumentu w „Tygodniku Gostynińskim” została zmodernizowana przez dra Wojciechowskiego. I w takiej pisowni wydrukowany jest w książce Gostynin. Szkice z przeszłości.